S.O.S.

2 doden, 200.000 mensen zonder elektriciteit, run op het blikvoer in de supermarkten, openbaar vervoer ligt plat, en wegen onbegaanbaar.

Jup, allemaal hier in DC, en ik merk er weinig van. Allé, natuurlijk zie ik de sneeuw buiten liggen, maar tot nu toe heb ik er totaal nog geen overlast van gehad. Misschien alleen dat de sneeuw op de ramen de boel hier isoleert en het daarom nog een paar graden warmer is op onze bovenverdieping (zit nu met tanktop en ventilator aan achter de laptop). Maar verder vind ik het allemaal geweldig :D

Vrijdagochtend begon het met sneeuwen. We waren donderdagavond met de Bar Review naar een salsabar geweest, en aangezien er veel Latino’s in onze internationale groep zitten was het dus een groot feest die doorging tot de vroege uurtjes. Zeker voor herhaling vatbaar :D

Enfin, toen we dus uitermate brak wakker werden de volgende ochtend dwarrelde de eerste minivlokjes al naar beneden. Een paar uur later waren de vlokjes gegroeid en begon een harde wind ook nog op te steken. Dan ben je zo blij dat je lekker warm binnen zit, en dan krijg je zo’n medelijden met de mensen die buiten sneeuw staan te ruimen. Zelfs zo erg dat m’n Amerikaanse roomies en ik besloten om warme chocomel naar ze toe te brengen!
Tegenaan de tijd dat we choco gemaakt hadden en ons goed ingepakt naar buiten waagden, konden we nog maar 1 sneeuwruimer van de 3 die we binnen hadden gespot vinden, dus hebben we de overige chocomel zelf maar opgedronken.

Nog een poging tot sleetje rijden gedaan met de deksels van de vuilnisbakken, maar er lag al te veel sneeuw, dus dat ging niet echt geweldig. Vervolgens nog wat sneeuwballen tegen huizen gegooid en onze namen in de sneeuw geschreven, en toen waren we wel weer klaar met ons kattenkwaad :P (en het werd ook te koud, 1 roomie had haar pyjama broek aan..)

Gister zijn we nog even naar buiten geweest om foto’s te schieten en de ultieme sneeuwervaring door te laten dringen. We hebben diverse bomen gespot die bezweken waren onder het gewicht van de sneeuw (en met hun val ook elektriciteitskabels meegenomen hadden, verklaard de afwezigheid van elektriciteit in sommige huishoudens), en een paar politieauto’s die het op de een of andere manier verantwoord vonden om met dit weer rond te gaan rijden/glibberen.
We hebben nog een foto gemaakt van ons vieren midden op een van de hoofdwegen van DC, waar nu dus geen auto meer kon rijden! Hoop dan ook van harte dat dit nog even zo blijft zodat we maandag niet naar school hoeven :P

Inmiddels is trouwens Kim’s vriend (Derk) ook gearriveerd. Letterlijk net voor de storm, hij moest wel omvliegen via New York en nog een trein nemen, maar dus net op tijd gearriveerd. Wel grappig dat de Nederlanders nu in de meerderheid zijn in ons appartement, meer reden om NLs te praten, al doet Liz wel al pogingen NL-se woorden te leren in ruil voor Hebreeuwse woorden die zij ons dan weer leert. De geleerde woorden van de week zijn “toda” (dank je wel), en “nagelag” (haar versie van “nagellak”)

Vanavond gaan we met een groep bij een Zweed de opening van de Super Bowl kijken, best wel een big deal hier. Hij heeft een tv met een doorsnede van minstens 1.5 meter, dus dat belooft wat ;) Ben er trouwens vandaag pas achter gekomen dat rugby en American Football hetzelfde zijn, wel handig om te weten voordat we naar zo’n wedstrijd gaan kijken (niet dat ik er dan meer van ga snappen, maar goed :P)

Nog wat voedsel-informatie: zelf chocolate chip cookies gebakken en die veroberd in combinatie met Ben & Jerry’s cookie dough ijs, mjammie steak met familierecept voor aardappelpuree van Liz gehad, Mac & Cheese op het menu gezet om Derk met de Amerikaanse cuisine te introduceren, en appel met pindakaas gegeten (best lekker).

Achter mij zijn mijn buurtgenoten inmiddels hard aan het werk om hun auto’s uit te graven, waarschijnlijk er vanuit gaande dat ze morgen gewoon weer naar hun werk kunnen/moeten. Het zal mij benieuwen, ik ben in ieder geval sowieso vrij maandag, en duim op dat dat dinsdag ook het geval gaat zijn (het schijnt dan weer te gaan sneeuwen)

Voor nu, no worries, en tot de volgende blog maar weer!