Graduation

Hallo Nederland!

Ja, het is weer langer geleden dan beloofd, om de exclusiviteit van mijn blog te behouden zullen we maar zeggen ;) Maar goed, ik ben er weer, en heb genoeg beleefd om jullie mee te entertainen verwacht ik zo. Laat ik het allemaal maar zo chronologisch mogelijk vertellen..

Examenweek. Ik heb er niet bijster veel last van gehad aangezien ik dus alleen papers had om te schrijven. Heb nu 2 vakken afgerond (met een A- en een B+, zeer redelijk dunkt mij), mijn laatste paper moet ik volgende week inleveren, en vlot helaas voor geen meter.
Maar ik mag niet klagen, ik ben zeker gespaard gebleven. Enkele van mijn medestudiegenoten hebben in de bieb overnacht vanwege 24-uurs of zelfs 48-uurs tentamens, waar de gemiddelde student zo’n 20-30 pagina’s schrijft in die paar uur. Even ter contrast (als is het een heel slecht voorbeeld), ik doe nu al 3 weken over een paper van 8-10 pagina’s… Ja, ik geneer mij, wellicht zet deze schaamteloze confessie mij aan tot wat meer productiviteit..

Maar goed, er waren dus heel veel feestjes ter ere van het einde van de examens. Kim en ik wilden van de gelegenheid gebruik maken om in geheel Amerikaanse stijl een barbeque te organiseren op het terrein van ons appartementencomplex.
Na de nodige hamburgers, hotdogs en biertjes ingeslagen te hebben, hadden we een zeer geslaagde avond, tot de politie ineens voor onze neus stond. Voor de duidelijkheid, we hadden de buren op de hoogte gesteld door middel van briefjes, na een telefoontje van 1 van de bewoners al toegezegd dat we voor 11 uur in plaats van voor 12 uur zouden afronden, er was geen muziek (boxjes deden het niet), en er was niemand zo ver heen dat ze overlast veroorzaakte.
Toch was dit reden genoeg voor (een voor ons nog steeds onbekende) medebewoner om de politie te contacteren, met de kwalijke mededeling dat wij met z’n allen drugs aan het gebruiken waren rond de barbeque….ja er waren Nederlanders en Colombianen aanwezig, maar really, really, konden ze iets slechters bedenken!? Gelukkig waren de politiemensen zeer vriendelijk, en lieten zij ook weten niet te begrijpen waar het telefoontje vandaan kwam, aangezien ze ons in eerste instantie geeneens konden lokaliseren omdat we geen geluidsoverlast o.i.d. veroorzaakte. Gevalletje: zoek een leven.

Enfin, de feestjes waren nog niet klaar na onze (ondanks de interruptie van de cops) amusante BBQ, want Graduation weekend!!! Er wordt hier voor Graduation flink uitgepakt. Zaterdag was er een receptie in wederom een geweldig mooi gebouw, die van de Organization of American States. De WC alleen al was adembenemend, ik mag willen dat mijn toekomstige woonkamer in de buurt komt van de WC van de OAS. Wellicht moet ik er dan wel bij zeggen dat er een lounge ruimte bij het toilet hoorde, mijn standaard ligt nu ook weer niet zo extreem laag :P Naast een prachtige WC waren er uiteraard ook de nodige draperieën, kroonluchters en pilaren, en last but not least, zeer smakelijke hapjes en schnapjes. Daarna zijn we nog uitgegaan, maar niet al te gek, de volgende ochtend was namelijk de Graduation ceremony.

Dus, Graduation. Een evenement wat niemand zal ontgaan, en wat de geslaagden zeker bij zal blijven. Wat een circus. Het werd gehouden in de sporthal van de Uni op main campus, en er was behoorlijk wat volk uitgerukt. In het gebouw zelf waren ook politiemensen aanwezig om alles in goede banen te leiden. De ceremonie duurde zo’n 2.5 uur, en in die tijd genoten van een heus live-orkest die het Amerikaanse volkslied begeleidde, de nodige onnodige speeches, en mooiste van alles, een muzikaal optreden met doedelzakken. Ik heb een zwak voor die dingen, heb nog steeds op mijn to-do-list voor mijn leven staan om ooit naar Schotland te gaan, enkel voor een doedelzakconcert :P Hoewel ik mij nog steeds afvraag wat doedelzakken met een Amerikaanse graduation ceremonie te maken hebben, heb ik er zeer van genoten, helemaal omdat ik bij mijn graduation enkel een cd-tje verwacht (ALS er al überhaupt muziek zal gaan zijn…)

Het Graduation weekend werd afgesloten met een diner in het Washington-hotel, ook wel het W-hotel genoemd. De locatie was wederom perfect, zowat om de hoek bij het Witte Huis, en het gebouw zelf was ook weer buitengewoon mooi! Na te hebben gegeten en gedanst, van de gelegenheid gebruik gemaakt en de rest van de avond in de rooftop-bar gehangen. De bar leende zich zeer goed voor een super uitzicht op het Witte Huis en de National Mall, ik heb geprobeerd foto’s te maken, maar ze zijn een beetje crappy geworden. Dus jullie moeten maar gewoon van mij aannemen dat dit het beste uitzicht was die je in DC kan hebben :P

Naast feesten en (pogingen tot) studeren ben ik ook hard aan het trainen voor de “Lawyers Have Heart”-race. 10 kilometer, en ik moet zeggen dat ik er het volste vertrouwen in heb! Ben van plan de afstand binnen een tijd van 1 uur af te leggen, en met de nog verwachte trainingssessies in de straten van DC en in de sportschool moet dat zeker weten gaan lukken.
Wellicht grappig om te vertellen dat ik bij een van mijn outdoor trainingsessies bijna ben onthoofd door de krantenbezorger. Ik neem aan dat iedereen wel eens een Amerikaanse film heeft gezien waar een krantenpuber op z’n racefietsje de kranten bij mensen voor de deur dropt? Hier doen ze dat dus met een auto. Ik weet niet of de krant wordt gelanceerd door een mens of een krantenkanon, maar het busje reed met een behoorlijke rotgang voorbij, terwijl de kranten wonderbaarlijk genoeg precies op iedereen z’n stoepje werden geknald vanuit het busje (en daarbij mij dus bijna van het leven benam :P)

Nog iets grappigs wat ik heb gespot tijdens mijn jogging sessies, een brievenbus voor auto’s. Daarmee bedoel ik dat mensen vanuit hun auto hun post in een brievenbus kunnen gooien via een soort uitsteeksel van de brievenbus. Je hoeft dus niet uit te stappen, wat tijd scheelt, en tijd is geld. Zo slim weer die Amerikanen ;)
Nog een laatste observatie, namelijk de herten hier. Die beesten zijn totaal niet bang, wat mij eigenlijk weer een beetje bang maakt :P Ze staan gewoon langs de stoep bij de rotonde terwijl de auto’s voorbij razen, en mensen binnen handbereik langs ze lopen. Kijk er al niet meer van op, net als de eekhoorns, maar aangezien ik mij de laatste keer dat ik een hert in het wild in Nederland heb gezien niet echt meer kan herinneren, dacht ik dat het wellicht leuk was om te vermelden :P

Over Nederland gesproken, er zijn nu 2 Nederlanders op visite in DC die hier vorig semester hebben gestudeerd en voor Graduation zijn overgekomen. Was interessant om hun ervaringen te horen, en ook om weer wat nieuws uit Nederland te horen, over de huidige hits in NL en hoe het nu staat met de verkiezingen (btw, ik ben te laat met mijn stemformulier in te vullen, dus kan helaas niet stemmen). Ben weer uitgebreid op de hoogte van Sineke (schaaaaaaam!), het toekomstige vaderschap van Jan Smit, en het liedje wat nu blijkbaar een hit is in NL maar waar ik de naam van ben vergeten, maar wat ik niet echt interessant vond klinken.
Dan liever Miley Cyrus en Taylor Swift, woehoe (je leest het, ik ben zeer goed geïntergreerd :P)! Ja, ik weet dat ik hen publiekelijk heb veracht, en heb ook maar 1 liedje van beide dames op mijn Ipod staan, maar je kan hier niet zitten zonder geen enkel liedje van hen enigszins te appreciëren… Daarbij kan het altijd erger, mijn nieuwe zondebok is Justin Bieber, en durf met alle zekerheid te zeggen dat ondanks dat hij hier TE erg gehyped wordt hij nooit op mijn Ipod terecht zal komen :P

Ach ja, Amerikanen. Ik ben volgens mij in mijn onderbewustzijn en met pijn in mijn hart al een beetje afscheid aan het nemen. De eerste internationale studenten zijn al huiswaarts vertrokken, drukt mij ook weer even het de neus op de feiten dat ik hier helaas ook binnenkort moet vertrekken. Het dringt nog niet helemaal door.. Laat ik dus vooral nog even flink doorwerken aan mijn paper en genieten van mijn laatste 2 maanden hier!
Het gaat jullie goed, succes met stemmen, ik ben zeer benieuwd naar de uitslag, en tot de volgende blog, dan hopelijk niet geschreven vanuit mijn tweede huis, a.k.a. de bieb ;)