Party-weekend

Het is het einde van een lang weekend voor de Amerikanen, vandaag is Martin Luther King Jr.–day, ter ere van zijn geboortedag, en is iedereen vrij…chill (ook al ben ik met mijn geweldige schoolrooster sowieso elke maandag en vrijdag vrij :P)

Mensen, wat een weekend was dit! :D Vrijdag zijn we dus met de hele ILSP-groep wezen eten in een Thais restaurant. Echt een wereld van verschil vergeleken met de intro! De sfeer was super, iedereen was gewoon lekker op zijn gemak en er werd veel afgekletst. Zo heb ik geleerd over het Chinese Nieuwjaar (wat uiteraard weer aanleiding gaat zijn voor een goed feestje hebben we al besloten), 40 meter hoge mangobomen in Colombia, en het feit dat een fake ID hier echt geen big deal is. Ik ben dus de enige persoon van de groep die nog geen 21 is, niet al te handig als je met zijn allen uit wilt gaan, en te maken krijgt met Amerikanen die nogal standvastig kunnen zijn met hun regeltjes…
Maar de organisatoren van de avond (nota benen ook rechtenstudenten) riepen al gelijk dat ik gewoon heel makkelijk een fake ID kan regelen. Consequentie als je wordt gepakt? Ehm, je neppe ID wordt afgepakt, je voelt je waarschijnlijk even lullig, en that’s it. Moah, daar doet zelfs brave Hendrika Tessa het wel voor :D

Na het eten gingen we met de hele groep naar een uitgaansgebied, Dupont Circle. Wonder boven wonder werd er bij de ingang niet naar onze ID’s gevraagd (of eigenlijk was het niet zo heel erg wonderbaarlijk, aangezien we daar om 21.30 al aan kwamen zetten :p)! Zelfs aan de bar deden ze niet moeilijk, maar de bardame was dan ook wel echt een domme doos (sorry, dat moest even in de openbaarheid worden gebracht..)
Rest van de avond vreedzaam gespendeerd met het spelen van voetbaltafel-matches, gekwebbel, swingen en drinken.
Rond 00.30 keerden Kim en ik weer huiswaarts aangezien we ook al plannen hadden voor zaterdagavond, en daarbij gingen er al meer richting huis.

Zaterdagavond, boy wat een avond. Het was “Restaurant week” in DC, wat betekende dat je in bepaalde restaurants die normaal belachelijk duur zijn kon eten voor een redelijke prijs. Liz had afgesproken met een jongen en zijn vriendengroep en vroeg of Kim en ik ook meewilden. Dat wilden wij. Aangekomen in het restaurant bleek het wel aardig chique te zijn, voor een steakhouse tenminste :P Het personeel is echt kontlik-achtig beleefd, maar dan verwachten ze dus ook wel een fooi van 20%. Enfin, het eten was lekker, de vriendengroep was lichtelijk irritant (liepen veel te interessant te doen), en heb ook nog een levende kreeft bijna op mijn schoot gehad. Een curieus etentje dus.

Rond half 12 vertrokken wij van het restaurant om te gaan crashen bij een “frat-party”. Dat zijn feesten die worden georganiseerd in een studentenhuis van een fraternity, een studentenvereniging. De sfeer van zo’n feest wordt gevisualiseerd in films als American Pie, en al de andere films met het genre poep-en-pies-tienerhumor. Mensen, wat je in die films ziet is tot mijn uiterst grote verbazing dus NIET overdreven, integendeel, het IS gewoon echt zo!
Ik zal proberen uit te leggen hoe het was... "Er was eens..."

Nee, enfin, je komt dus aan in zo’n typische Amerikaanse woonwijk met van die schattige huizen met veranda’s en trapjes. Je hoort al gedreun van de bassen als je in de voortuin staat. Via de kelderingang beland je in een donker hol met een te laag plafond, waar je niet kan zien waar je staat, of waar je OP staat, want er lag allemaal zooi op de grond. De kelder wordt verlicht door enkele verrotte peerlampjes, en beschijnt een op elkaar gepropte menigte bezopen mensen. Ook is een tafel aanwezig met gerangschikte plastic bekers om “Beer-pong” te spelen. Via een gammele trap loop je naar boven, terwijl je jezelf letterlijk door allemaal mensen heen moet douwen, doet denken aan hoe je jezelf door een menigte probeert te persen tijdens een concert ofzo.
Op de begane verdieping is het niet veel beter, al is daar tenminste fatsoenlijk licht. De woonkamer is leeg, met uitzondering van een bank en een piano (?!), die functioneren als jassen-/tassen-dumpplek. Je ziet dat het huis in goede handen een heel mooi huis zou kunnen zijn, echter met fraternity-gasten als eigenaar ziet het huis er behoorlijk uitgeleefd uit :P
Nog een verdieping hoger sta je in een ellenlange rij om naar het toilet te gaan, waar je hoort dat in 1 van de slaapkamers die NIET is afgesloten met een hangslot nog een WC is. Twijfelachtig betreed je de kamer, waar kleding, vorken, condooms, een strijkijzer, dollarmuntjes, lege blikjes, en God weet wat nog meer over de grond verspreidt liggen. Ik geloof niet dat er in die kamer ooit schoon wordt gemaakt :P

Toen wij onze behoeftes hadden gedaan, in een WC die niet doortrok en waar wc-papier en zeep afwezig waren (had ook niet anders verwacht), gingen wij het beneden nog even checken. Een vriend van Liz kent een paar van die fraternity-gozers, en we hebben nog even wat staan kletsen. Inmiddels vertrokken de meeste mensen al, aangezien de drank op was. One way om je huis weer leeg te krijgen (roepen dat de politie aan de deur staat schijnt ook te helpen, aangezien ¾ van de aanwezige beschonken gasten nog geen 21 is.. :P). Liz is zelf ook een keer gepakt op zo’n frat-party, en moest naar de rechtbank, waar de uitspraak was dat ze een bepaalde tijd vrijwilligerswerk moest doen, en verplicht een aantal AA-meetings moest bijwonen. Ze was toen 18 :P

Nog even in de kelder rondgehangen waar enthousiast werd gedanst op Lady Gaga en Miley Cyrus (ja, Miley Cyrus… kots). In de duistere hoekjes van de kelder stonden mensen te zoenen, waarvan ik wed dat ze elkaar bar 1 minuut hadden gesproken, en elkaar de volgende ochtend waarschijnlijk ook niet meer herinneren. Ja mensen, het was mij het feestje wel. Plan is om nog een keer te gaan als er nog wel drank aanwezig is en het feest nog in volle gang is, ik beloof dan ook wat foto’s te maken :D

Zondagavond een lazyday gehouden, en lekker uitgeslapen. ’s Avonds hebben we een pancake-party gehouden, met (uiteraard) pannenkoeken, Heineken, en brownies met ijs, ondertussen de live-uitreiking van de Golden Globes op de achtergrond.

Vandaag ook weer enigszins lazy, al had ik wel mijn wekker gezet om een rondje te joggen, en nog wat schoolwerk te doen.
Rond 2 uur vertrok ik naar de National Cathedral om de hoek, om de Martin Luther King memorial dienst bij te wonen. Was echt heel leuk om een keer mee te maken! Ik had perfect uitzicht aangezien ik op het balkon recht tegenover het altaar zat. Er was veel zang en dans, en baal echt dat ik zo stom ben geweest mijn camera te vergeten :( !
Een van de optredens werd trouwens verzorgd door Miss Washington DC herself, ze zong de national anthem. Maar serieus, met de beste wil kon ik haar toch echt niet serieus nemen! Staat ze daar perfect te zijn, met d’r mantelpakje en d’r sjerp met een freaking debiel kroontje op d’r kop, te zingen als een onberispelijk nachtegaaltje. Nooo, not my kind of thing at all :P Maar ga wel hypocriet volgende week kijken naar de Miss USA-verkiezing op tv, gewoon om mij lekker te verkneuteren aan de schijnheilige Barbie-parade die met hun gebleekte bekjes voorbij komen huppelen. Verheug mij er nu al op, hehehe :P

Ik ga nu maar eens naar mijn bed want morgen is het weer een schooldag! Kim en ik gaan onze haren nog even updaten met de laatste Amerikaanse haartrends bij de kapper op de campus. En verder was mijn plan om overdag lekker in de zon op een bankje op de main campus mijn stof voor Aviation Law alvast door te gaan spitten (het schijnt morgen nog lekkerder te worden dan vandaag! For the record, vandaag ben ik met enkel mijn vest en sjaal (en zonnebril) naar buiten geweest, en het was heeeeerlijk :D) Geeft mij ook gelijk weer de gelegenheid mijn nieuwe Converse in te lopen! Wat is het leven toch mooi :)

Sterkte nog even met het takkenweer in NL! Geloof mij, lekker weer bestaat nog (aan de andere kant van de aardbol, waar ik zit dus :p) Maar genoeg, ik zal jullie niet meer tarten met mijn bevoorrechte weersituatie :P

Adios amigos! Tot de volgende blog maar weer ;)