Verdwaald

Ik was vandaag verdwaald. En het was (soort van) niet eens mijn eigen schuld. Normaal heb ik, al zeg ik het zelf, en om dan gelijk maar even met stereotyperingen aan te komen waar ik het overigens niet perse mee eens ben , VOOR EEN VROUW, volgens mij een redelijk richtingsgevoel. De keren dat de gelegenheid zich voordeed is kaart lezen mij ook goed af gegaan, maar vandaag ging het dus even mis.

Kim en ik waren gister naar de stad geweest om even voor haar een mobiel nummer te regelen, en ach, aangezien we toch bezig waren geld te spenderen, hadden we gelijk nog een wok en koekenpan op de kop getikt (en nu al twee dagen heel lekker en gezond gegeten :D!), waarmee de pannenteller nu op 3 staat.
Op de terugweg met de metro viel het ons op dat we langs een halte reden die dezelfde naam draagt als een straat waar we langs liepen als we naar onze metrohalte gingen. Logica is dus dat je een halte eerder kan uitstappen, en dus minder betaald, en dus meer geld overhoudt voor leukere dingen dan je metrokaartje :D

Aan mij dus om deze theorie vandaag in de praktijk uit te voeren. Op de heenweg was het voor mij al onmogelijk om de metrohalte rond de “Van Ness”-straat snel te vinden. Ach, komt wel op de terugweg, ik ga nu wel naar het vertrouwde Tenley town-station, was mijn gedachte.

Dus op de terugweg een halte eerder uitgestapt, bij Van Ness i.p.v. bij Tenley. Na de kaart in het station goed bestudeerd te hebben vol goede moed met de roltrap de frisse lucht in gestapt. Jammer genoeg kon ik de zijstraat voor mijn geplande route niet zo 1 2 3 vinden, waarna ik genoodzaakt was als een toerist te staan klunzen met een kaart. Gevolg: persoontje die mij wil helpen, zegt dat ik totaal tegen mijn richtingsgevoel in moet lopen, maar ja, op dat moment vertrouw je dan maar op een local (aangezien de kaart net niet mijn woongebied beslaat, maar meer het centrum, en ik daar dus ook niet veel aan had).

Halverwege de weg die zij mij vertelde begon mijn richtingsgevoel toch ernstig te protesten, waarna ik een andere local de weg vroeg. Net als 99% van de andere Amerikanen had hij natuurlijk een Iphone waarmee hij mij precies kon vertellen hoe weer thuis te komen. Verdict van de Iphone: je hebt nog een eindje te gaan. Het werd inmiddels al donkerder, ik werd chagrijniger, en de klok loog er ook niet om, maar goed, uiteindelijk wel dus weer veilig thuis gekomen. Moraal van dit verhaal? Als je gaat experimenteren met je metro-haltes, ZOEK DAN EERST UIT HOE JE THUIS GAAT KOMEN, of zorg ervoor dat je mensen met Iphones in de buurt hebt ;)

Enfin, reden dat ik alleen naar de stad ging vandaag was dat Kim nog enkele NL-se deadlines in d’r nek heeft hijgen. Ben dus solo naar het Holocaust museum geweest, die kleiner was dan ik had verwacht, maar desondanks niet minder interessant. In de ontvangsthal zat ook een Holocaust-survivor aan een tafeltje, maar wat moet je in godsnaam nou tegen zo’n vrouw zeggen, helemaal na het zien van alles wat haar mogelijk is aangedaan…? Heb nog wel over een vraag o.i.d. nagedacht, maar toen ik uiteindelijk nog steeds inspiratieloos langs het tafeltje liep was zij alweer weg…

Om het niet als een al te beladen dag te laten eindigen nog een bezoek aan de Botanic Garden erachteraan geplakt. Klein maar fijn, een aangename temperatuur, en het rook er vooral heel lekker, de geur van een tuincentrum in het kwadraat! Er werd zelfs nevel gespoten voor een optimale jungle-ervaring (tenminste, dat maak ik er van, waarschijnlijk was het gewoon puur praktisch voor de planten zelf :P). Ben van plan rond de zomermaanden nog een keer terug te gaan in de hoop dan alle planten in bloei te zien!

Nu dus weer lekker thuis MET de gezelligheid van een huisgenoot :) Kim had trouwens een lift gekregen vanaf het vliegveld van een jongen die ze kende. Hij gaf ons nog wat handige tips over Washington. Blijkt natuurlijk weer dat er met een half uurtje lopen van ons huis een hele winkelstraat zit (ik kon mij al niet voorstellen dat DC zo’n klein winkelbestand had :P). Maar goed, beter laat dan nooit..

Over twee dagen start onze intro al, ben zeer benieuwd wat voor een mensen aan te treffen. Plan voor morgen is sowieso om te gaan meeten bij een Starbucks met een Vlaams meisje die gister is gearriveerd, en ook aan de Washington College of Law een semester gaat studeren. Dus dan alvast met 1 kennis gemaakt, nog een X-aantal te gaan…
Uiteraard zal bericht over de eerste onofficiële schooldag (want eerste officiële is de 11e pas) spoedig volgen :)

Bye bye for now! :D