O'er the ramparts we watched

I LOVE NATURE! Ja, laat ik gelijk maar met de deur in huis vallen. Ik heb zojuist intens genoten van de wandeling vanaf mijn huis naar school (half uurtje lopen) en zit nu spijtig genoeg dan ook in de bieb. Maar wat is het hier mooi in de herfst! Om te beginnen is de temperatuur hier aangenamer dan ik van een (Nederlandse) herfst gewend ben. Vorig weekend heb ik nog met een korte broek en t-shirt buiten gejogd/gewandeld en ik ben net met m'n jas over m'n arm hier heen gelopen omdat het met jas aan gewoon echt te warm is.
Naast de aangename temperatuur is het hier overal om je heen een schitterend schouwspel. Washington D.C. is een lommerrijke stad en al dat groen kleurt nu in al de denkbare kleuren in haar transitie van herfst naar winter. Rood, oranje, geel, groen, bruin, zelfs paars en roze heb ik aan de bomen zien hangen. De kleuren steken nog mooier af tegen de strakblauwe lucht en als ik de tijd ervoor had zou ik heel de dag onder een dak van bomen liggen om te zien hoe de zon met de kleuren van de bladeren speelt gedurende haar gang. Ik zou de eekhoorns geamuseerd observeren die nu nog gekkere sprongen moeten maken om zich een weg te banen over de grond die bedekt is met een bed van bladeren. En ik zou luisteren naar de de vogels die fluiten, het geruis van het fauna en de helikopters die overvliegen (dat hoort hier gewoon bij de scenery), en de herfstlucht diep inademen terwijl de zon mij verwarmt en vooral NIET aan deadlines, werktijden en andere ongein denken. Zalig!
Moraal van het verhaal, wanneer het even kan probeer ik vooral heel erg te genieten, voor je het weet staat de winter weer voor de deur en dat heb ik al eens meegemaakt hier. But then again, ingesneeuwd zitten heeft ook wel z'n charme, ik maak gewoon het beste van elk seizoen hier.. ;)

Maar goed! Naast het intreden van de herfst is er hier nog zoveel meer gebeurd dat ik niet eens weet waar te beginnen! Wellicht dan maar met een treurig deceptie-verhaal involving Obama. Na nu bijna in totaal een jaar in deze stad te wonen heb ik de President namelijk nog steeds niet in levenden lijve mogen zien. Wel nu, Charlotte, mijn mede-Hollander hier had samen met een huisgenootje kaartjes weten te regelen voor een rally van Obama in Fairfax Virginia. Ik moest een dag vrij regelen van werk en idioot vroeg mijn bed uit, maar het moment zou nu daar zijn, eindelijk zouden we Obama gaan zien!!
Op de campus van de universiteit waar hij zou spreken in het kader van zijn promotietour door de States bleek dat wij niet de enige waren die Obama wilden zien. We hebben ongeveer anderhalf uur in de rij gestaan. Maar dat maakte niet uit want de zon scheen en er was genoeg entertainment terwijl we in de rij stonden. Naast een pinguïn-mascotte stonden er namelijk ook een groepje Romney-aanhangers bij de ingang met kleurig geknutselde borden waarvan wij de tekst niet konden lezen (het is namelijk niet zo slim om de letters van je protestbord met glitterpapier te maken als je ermee in de zon gaat staan. Of ze moesten ons, de evil Obama-aanhangers, willen verblinden.. Thank god voor zonnebrillen, 1-0 voor ons :P). In ieder geval was hun afkeurende blik op de ellenlange rij mensen die voor Obama kwamen amuserend genoeg voor mij, en plots stonden wij dan ineens voor de metaaldetector poort om naar binnen te mogen! Het feit dat er al eerder werd aangekondigd dat de zaal vol aan het raken was mocht onze vreugde niet onderdrukken. Wij waren bijna binnen, ons zouden ze niet meer wegsturen. Obama was nu binnen handbereik!
Think again. Als eerstvolgende in de rij om binnen gelaten te worden werd de boel dicht gegooid. Vol. Maar onze kaartjes dan? Er waren een paar honderd extra kaarten uitgedeeld om er maar voor de zorgen dat de zaal vol zou zitten. Maar we zijn helemaal vanuit D.C. gekomen? Daar hebben ze niets mee te maken, er is een scherm in een gymzaal geïnstalleerd. Maar, maar, maar.... Enfin, na een tirade van Nederlandse scheldwoorden en vervloekingen besloten wij ons dan maar naar het scherm te begeven, tevens omdat de politie ons weg wilden hebben bij de ingang voordat Mr. President zijn entree zou maken. Ik kan niet omschrijven hoe zuur het was om Obama op het scherm de andere zaal te zien binnenkomen wetende dat dit tafereel zich slechts enkele honderd meters van ons afspeelden en dat als wij 30 seconden eerder in de rij hadden gestaan wij op dat exacte moment de longen uit ons lijf zouden schreeuwen voor de beste man. Wat een heugelijke en historische dag in ons leven had moeten worden bleek uiteindelijk een anti-climax van de bovenste plank te zijn, een deceptie alom. Ik hoop nu dan ook des te meer dat Obama wordt herkozen zodat ik hem in ieder geval bij de inauguratie kan zien. Want ik verlaat deze stad NIET voordat ik Obama nu eens heb gezien!!

Naast triestigheid mee te maken ook uiteraard nog de leukere dingen uit het leven gehaald. Vooral op cultureel gebied. Zo zijn we met een groep naar de opera geweest (Don Giovanni van Mozart) in de Nationals baseball stadium. Dat houdt in: bier, popcorn en slechte snacks in je comfy trui terwijl de première van de betreffende opera vanuit de andere kant van de stad live gratis op het gigantische scherm in het stadion wordt uitgezonden. Een zeer bijzondere ervaring en cultureel vanuit meerdere opzichten. Sport maakt een groot deel uit van de Amerikaanse cultuur. Een tripje naar het stadion is dan ook echt een bijzondere ervaring, alles is groot en eten is overal te krijgen. Combineer dit aspect van cultuur met de opera en je hebt een zeer unieke culturele ervaring!
Overigens gaan we over een week of twee naar een basketbal wedstrijd met een groep vrienden. Middels familie-packages krijgen we niet alleen toegang tot het basketbalstadion, maar ook per persoon een pet van de club en een family-size pizza. Verslag hiervan zal later volgen ;)

Het opvolgende weekend weekend had ik de 5km race waar ik in mijn vorige blog over vertelde. Hoewel ik in aanloop naar de race wel had getraind had ik het een beetje druk gehad de week ervoor en was ik ook half ziek. Dientengevolge had ik die week niet meer gerend, had ik bovendien een slaaptekort op de desbetreffende ochtend (laat naar bed gegaan en om freaking 7.30 present op main campus) en had ik ruzie met de vending machine waardoor ik geen sportdrank meer kon kopen/consumeren voor de race. Niet zoals ik mij de eerste race sinds mijn fiets-debacle had voorgesteld. Desondanks ging het blijkbaar beter dan verwacht, deed ik de 5km in 21.30 min en mocht ik de eerste prijs in mijn leeftijdscategorie (24 en jonger) in ontvangst nemen (zijnde een massage van 50 minuten)! Hoezee! Deze overwinning biedt uiteraard mogelijkheden voor de toekomst, ik denk dat het duidelijk moge zijn dat de voorspelling van de orthopeed (gij zult niet meer rennen) in de kiepelton mag worden geworpen.

Datzelfde weekend naar een outlet mall geweest in Virginia om winterkleding in te slaan. Want als je slechts 2 koffers mag meenemen voor een jaar in het buitenland wonen kan ik je vertellen dat je op een gegeven moment toch de voorkeur geeft aan een ontbijtkoek importeren dan een warme trui. Enfin. De mall was gigantisch met kleine prijsjes, we zijn dan ook allemaal met volle tassen naar huis gegaan.

Verder vooral druk geweest met werken en school. Afgelopen week hebben de de 30th anniversary van het International Legal Studies Program gevierd. Aangezien ik een Dean's fellow ben bij het ILSP was ik hier dus ook druk mee bezig geweest de voorafgaande weken. Maar het was erg leuk om te zien waar al die mensen die dezelfde Master hebben doorlopen als die waar ik nu midden in zit nu allemaal terecht zijn gekomen.
Ook werd ik in het kader van de viering nog geacht een avond te helpen bij een receptie in de Library of Congress. Voor diegenen die van plan zijn op bezoek te komen hier in DC, ik neem u mee naar de Library of Congress om te picknicken aan de picknicktafels die bovenaan het bordes staan om van een prachtig uitzicht op het Capitol en de Washington Monument te genieten. Komt allen ;D

In het kader van school ook nog naar een rechtzitting geweest. Ik ben naar de Court of Appeals geweest, een zaak betreffende een moordenaar en een huurmoordenaar die vonden dat ze onterecht vast zitten. Het was erg interessant om te zien hoe een proces er hier (common law systeem) aan toe gaat in vergelijking met Nederland (civil law systeem). De rechter heeft hier een veel actievere rol en vuurt gedurende de gehele zitting kritische en retorische vragen naar de advocaten van beide partijen. In Nederland is de rechter beduidend passiever wat de hele zitting wat minder interessant maakt dan hier. Overigens wil ik ook nog kijken of ik binnenkort eens naar een zitting kan gaan waar een jury bij zit, moet ik ook nog een keer meemaken uiteraard. Een zitting bij de Supreme Court, het hoogste rechtscollege van de V.S., behoort formeel gezien ook nog tot de opties, echter dien je om zo'n zitting bij de wonen over het algemeen al midden in de nacht daar voor de deur gaan zitten om een plekje te bemachtigen. Wellicht aan het einde van het semester wanneer ik niets beters te doen heb met mijn nachtrust dan slapen ;P

Ik vrees dat ik toch weer tot de orde van de dag zal moeten komen en mij moet gaan richten op mijn paper. Voor het vak International & Comparative Patent law heb ik er als voormalig EU-rechten student voor gekozen om een paper te schrijven over het unitaire patent wat vanaf 2014 zal gaan worden ingevoerd in Europa. Erg interessant, zeker omdat de Amerikanen in deze klas (leraren included) niet 100% op de hoogte lijken te zijn van wat zich nu precies allemaal afspeelt aan de andere kant van de oceaan of hoe de Europese Unie nu precies in elkaar zit. Aan mij de eer om hen dat in 25 pagina's piekfijn uit te gaan leggen!

Welnu, er is nog zoveel te bespreken: Halloween (we gaan morgen kostuums uitzoeken!) en de verkiezingen (OBAMA! OBAMA! OBAMA!) maar it's time to call it a day, dat bewaar ik dan dus maar voor volgende keer :)
Sterkte met de Nederlandse versie van herfst ;P

Gegroet!