Oh, say can you see by the dawn's early light

Ja ja lieve mensen, daar zijn we weer! And how special it is to be back!

Lig momenteel in m'n opblaasbed, welke tot op heden nog zeer comfortabel is. Op de achtergrond ratelt de airco, waarvan ik nog niet weet hoe ik hem uit kan zetten en door het raam, die ik stiekem op een kier heb gezet ondanks het averechtse effect dat dit heeft op het harde werken van de airco, hoor ik het getjirp van de krekels (en zoals het hoort in D.C. komt er net een helikopter voorbij!).

Washington D.C., of strikt gezien Maryland (want vlak over de officiële grens met D.C. woont m'n appartement nu), het is alsof ik nooit ben weggeweest. Vandaag ondergronds de halve stad rondgegaan om mijn leven te kickstarten hier. En ik moet zeggen dat ik ondanks het hoge bedrag welke ik vandaag er doorheen heb geknald om al mijn benodigheden te kopen voldaan ben! Mijn kamer is ingericht en morgen ga ik samen met Charlotte (Belgische vriendin die het programma aan WCL ook gaat af maken) nog wat laatste dingetjes op de kop tikken bij Target. Heb in haar trouwens een partner in crime gevonden wat betreft het rondfietsen hier waar geen fietspaden zijn; zondag gaan we voor fietsen kijken op de Eastern Market, een pittoreske markt schuin achter het Capitol waar ze naast ambachtelijke producten ook fietsen schijnen te verkopen. Ik beloof bij dezen hier voorzichtiger te zijn met de fiets dan ik in NL ben geweest enige tijd geleden... :P

Goed, ander onderwerp :P Zal ik nog eens wat leuks vertellen over Ijsland? Mijn beschouwingen die ik aldaar heb opgeschreven tijdens het wachten op de vlucht naar D.C.:

Datum: 14-08-2012. Lokale tijd: 16.03
"Aangekomen in Ijsland, komt lichtelijk overeen mijn verwachtingen omtrent Ijsland. Over mijn beperkte tijd in Ijsland het volgende:
Ik weet niet wat ik verwachtte te zien zodra we door het wolkendek gezakt waren. Had wel al verhalen gehoord, maar ervaring leert dat je meestal het beste blanco in dingen kunt stappen ten bate van het vormen van een weloverwogen mening.

Eerlijk gezegd heb ik de kaart van Ijsland niet genoeg bestudeerd om te weten of Reykjavik nu dicht bij de kust ligt of niet. Toen we na het wolkendek dus een bruinige vlakte zagen wist ik dan ook niet zeker of dit nu het maanlandschap was waar ik mensen wel eens over had gehoord of dat deze vlakte de zee was. Na nadere bestudering concludeerde ik dat het toch de zijn moest zijn, getuige kleine vlakjes die boten moesten zijn en witte pluimpjes door kolkjes zeewater. Dit vermoeden werd bevestigd door het opdoemen van de kustlijn, eindelijk land in zicht!

Nu dan, Ijsland. Ijsland, Ijsland, Ijsland, hoe u het beste te omschrijven? "Niets" doet het land geen eer aan, echter is dit het desalniettemin in een notendop (van wat ik heb gezien dan heah, de wondere wereld van geisers en papegaaiduikers lag vast aan de andere kant :P). Vliegend over het landschap deed wat ik uitgestrekt onder mij zag nog het meeste denken aan één van mijn brownies nadat deze uit de oven komt. Hier en daar valt wel een vierkante meter gras te ontdekken, maar vermoedelijk door een gebrek aan zonlicht en chlorofyl, is dit gras neit groen maar beige van kleur. Verder was het ook opvallend lastig in te schatten hoe hoog wij vlogen. Normaal zie je infrastructuur van formaat Lego, wat dan veranderd een Duplo-dimensie, vervolgens Barbie-formaat, waarna te landen in onze mensen-wereld.Welnu, in Ijsland zijn er vanuit de lucht dus géén betrouwbare referentiepunten te bekennen waarmee je je hoogte zou kunnen inschatten.

Uiteindelijk spotte ik twee auto's op de lange zwarte kronkelweg die wegviel in het aarde-tonige landschap waar het eenzaam doorheen liep. De auto's waren wel ongeveer op Barbie-schaal op het moment van spotten, aka, contact met het aardoppervlak zou nabij moeten zijn. Echter bevonden wij ons nog altijd in the middle of nowhere. Met andere woorden, het enige internationale vliegveld van het eiland dus ook. Allez, misschien zijn de Ijslanders erg gesteld op de stilte dat het vliegveld is verbannen naar deze uithoek en bruist het (in stilte uiteraard), 50 kilometer verderop.

In de 1.5 uur dat ik hier ga zijn zal ik dit land in ieder geval niet kunnen doorgronden. Ik moest maar een Ijsland mijn eindpunt maken in plaats van louter een tussenstop, wel middels een retourticket uiteraard. Ik snap dit land namelijk niet helemaal, en daardoor fascineert het mij en dient het sowieso ooit eens aan een nader onderzoek te worden onderworpen door moi. Kwam wel een boek tegen welke middels 50 essays tracht Ijsland en haar inwoners uit te leggen aan 'leken'. Enkele notities uit dit boek:
- Een uitleg waarom Ijslandse vrouween als mannen zijn (over welk geslacht zegt dit dan meer in dat geval..? :P)
- Een uiteenzetting waarom Ijslanders na hun 40e nog ijsbergen beklimmen (wanhopige poging tot het tarten van hun lot of simpelweg omdat er niets anders is te doen hier?)
- De Ijslanders zijn trots op het feit dat het telefoonnummer van hun premier gewoon in het telefoonboek is te vinden. Ook vinden zij het noemenswaardig dat de populairste eetgelegenheid in Ijsland een hotdogstand is...

Goed, zoals ik al zei, ik moet dit land nog maar eens nader onderzoeken. En sowieso dat ik dan die hotdogplek ga opzoeken :P Nu probeer ik alvast te wennen aan de Amerikaanse accenten en maniertjes om mij heen bij de gate om een totaal shock-effect bij aankomst proberen te voorkomen.."

Nou, Tessa from the past, dat shock-effect valt heus wel mee hoor ;) Inmiddels is het hier bijna 9 uur, tijd voor een gejetlagged persoon om maar eens te gaan slapen! Ik beloof dat ik volgende keer wel het overgrote deel van mijn schrijfsel zal wijden aan het land waar ik mij daadwerkelijk bevind :P

So long!